Pielgrzymka Szlakiem Nadodrzańskim
[12.03.2004]
Jeszcze nigdy nie wyruszaliśmy na pielgrzymkę w taki zimowy poranek. Tyle było śniegu, że z trudnością doszliśmy do kościoła na Mszę św. Już na początek zepsuł się autobus, ale po godzinie przyjechał następny, za to z uśmiechniętym kierowcą, co poprawiło nastroje i zrobiło się nam cieplej.
Pierwszym miejscem zwiedzania są Markowice, gdzie odwiedzamy dom rodzinny Arki Bożka, który był działaczem Związku Polaków w Niemczech, a po II-giej wojnie światowej wicewojewodą śląsko-dąbrowskim. Obecnie w domu tym mieszka wujek ks. Władysława.
Następnie zwiedzamy Racibórz, jeden ze starszych grodów nadodrzańskich istniejących od przełomu IX i X wieku, wspomniany po raz pierwszy w 1108 r. w Kronice Galla Anonima. Następnie występował jako gród kasztelański, a od 1177 jako stolica księstwa raciborskiego. Pierwszym księciem był Mieszko Plątonogi, drugi syn Władysława Wygnańca. W 1217 Racibórz został lokowany jako osada miejska na prawie polskim, a w roku 1299 przeniesiony na prawo niemieckie. Miasto położone na szlaku handlowym miało dogodne warunki rozwoju.
Śródmieście Raciborza zachowało swój średniowieczny układ urbanistyczny. Z murów miejskich pozostały tylko fragmenty oraz baszta więzienna z przełomu XIV i XV w. Podczas odbudowy ze zniszczeń wojennych przywrócono wielu obiektom ich pierwotny charakter, jak pię-trowe kamieniczki renesansowe z attykowy-mi sterczynami. Zwiedzamy kościół odpustowy Matki Boskiej z obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej, zbudowany w 1723-36, jest on typowym przykładem świątyni barokowej. Tu pieśnią oddaliśmy cześć Marii za jej dobroć i piękno.
W mieście znajduje się kilka interesujących pomników: późnobarokowa statua Matki Polki, pomnik Powstańców Śląskich, Stanisława Moniuszki, Arki Bożka, Józefa Eichendorffa poety niemieckiego urodzonego w Łubowicach koło Raciborza. Przyjeżdżamy do Łubowic, gdzie oprowadza nas ks. Proboszcz tamtejszej parafii. Tu urodził się i żył poeta Józef Eichendorff (1778-1857) twórca lirycznych wierszy i pieśni ludowych. Jego ojczyzną był Śląsk – z nim związany był nie tylko przez swoje dzieła, był również otwarty na polską kulturę tego regionu, otaczany jest coraz większym szacunkiem i zainteresowaniem. Dzieła poety tłumaczone są na język polski. Spotykamy tu pamiątki z jego życia i twórczości.
Jedziemy do Opola, gdzie zatrzymujemy się przy kościele p.w. Św. Krzyża. Tradycja tego kościoła i parafii sięga daleko wstecz aż po średniowiecze. Najstarszym jest tu ołtarz ku czci Trójcy Św. Jest tu również obraz Matki Boskiej Opolskiej, który został ukoronowany na Górze Św. Anny w 1989 r. przez papieża Jana Pawła II .Modlitwą i pieśnią czcimy Marię Opolską.
Opole jest stolicą województwa i polskiej piosenki. W amfiteatrze co roku odbywa się festiwal piosenki. Przed ratuszem na rynku opolskim oglądamy wieżę ratuszową, zbudowaną w 1864 r. w stylu wówczas obowiązującym.
W 1934 r. wieża zawaliła się pokrywając rumowiskiem całą południową część rynku. W roku 1936 odbudowano 64 metrową wieżę dokładnie wg starych planów. Zdobi ona opolski rynek.
Następnie udajemy się do kościoła ojców Francisz-kanów. Przed kościołem spotykamy dużą grupę pań w jednakowych kapeluszach. Okazało się, że są to Krystyny, które przybyły na zjazd Krystyn odbywający się w tym roku
w Opolu. Między nami też są Krystyny, którym składamy życzenia imieninowe.
Franciszkanie zostali sprowadzeni do Opola w 1238 r. przez Władysława I Opolskiego. On też ufundował kompleks kościelno-klasztorny mieszczący się w samym centrum miasta.
Kościół został w 1820 r. przejęty przez protestantów, a od 1945 jest ponownie kościołem katolickim. Swoistym łącznikiem między kościołem a klasztorem jest kaplica św. Anny, zwana też Piastowską. Wzniesiona około 1309 perła śląskiej architektury gotyckiej, ufundowana została przez Piastów jako kaplica grobowa. Po pożarze w II poło-wie XV wieku drewniany strop zastąpiony został efektownym, trójprzęsłowym sklepieniem gwiaździstym. W zworniku, pośrodku sklepienia, umieszczony jest zloty orzeł w koronie na błękitnym polu – herb księstwa opolsko-raciborskiego. Ściany kaplicy udekorowane są freskami. Znajdujący się na głównej ścianie kaplicy ołtarz-tryptyk przedstawia św. Annę z fundatorem klasztoru Władysławem I i fundatorem Jasnej Góry Władysławem III Opolczykiem oraz św. Barbarę i św. Jadwigę Śląska - żonę Henryka Brodatego. Kaplica to zarazem mauzoleum Piastów opolskich z rzeźbionymi pełno-plastycznymi nagrobkami z lat 1378-1382 Bolka I, Bolka II oraz Bolka III i księżnej Anny Oświęcimskiej. Mieszczą się tam również płyty nagrobne innych książąt.
W samym kościele na uwagę zasługuje m.in. chór z regencyjno-barokowym prospektem organowym wykonanym w Lipsku w drugiej połowie XVIII wieku. W prospekcie widnieją rzeźby Dawi-da, królowej Saby i gra-jących aniołów. Godne obejrzenia są także kaplice; Matki Boskiej Częstochowskiej, Naj-świętszego Sakramentu, Ukrzyżowania i kaplica zwana obecnie kaplica Maksymiliana Kolbego. W czasie konserwacji odkryto w niej frag-menty XV wiecznych fresków.
Po zwiedzeniu amfi-teatru idziemy jeszcze do kościoła na górce pw. Matki Boskiej Bolesnej gdzie znajduje się oryginał obrazu Matki Boskiej Piekarskiej. Oddajemy Jej wszystkie nasze kłopoty i jedziemy do domu.
W autobusie rośpiewana nasza grupa dziękuje Bogu za szczęśliwy powrót do domu.
Opracowała: Urszula Zając