Pielgrzymka na Daleki Wschód dzień 7
28.01.2013 MALEZJA - siódmy dzień pielgrzymki
Wczesnym rankiem z lotniska Yangon Airport, kiedy byliśmy jeszcze pod wrażeniem tego, co zobaczyliśmy w Birmie (Myanmar), wystartowaliśmy do Malezji. Po prawie trzygodzinnym locie wylądowaliśmy na lotnisku Kuala Lumpur International Airport. Lotnisko to jest w stanie obsługiwać 35 milionów pasażerów i 1,2 mln ton ładunków rocznie. Począwszy od 2006, jest w rankingu 13 najbardziej ruchliwych portów lotniczych na świecie pod względem międzynarodowego ruchu pasażerskiego, a 7 najbardziej ruchliwych międzynarodowym portem lotniczym w Azji. W 2009 obsłużył prawie 30 mln pasażerów.
Obszar całego państwa Malezji rozmieszczony jest w Azji Południowo-Wschodniej, na Półwyspie Malajskim i wyspie Borneo. Całkowity obszar tego kraju wynosi około 330 tys. km². Liczba ludności osiągnęła poziom 28,5 mln wg stanu na 2011. Stolicą państwa jest Kuala Lumpur (ok. 1,7 mln mieszkańców), ale siedzibą rządu jest małe miasto Putrajaya.
Malezja to federalna monarchia konstytucyjna. Głową państwa jest król, wybierany co 5 lat przez Zgromadzenie Władców (władcy i gubernatorzy stanów – sułtani). Tradycyjnie władcą zostaje najstarszy wiekiem spośród elektorów.
Federacja Malajska ogłosiła niepodległość od Wielkiej Brytanii w dniu 31 sierpnia 1957. Bez użycia sił militarnych, we wrześniu 1963 roku przyłączono północne Borneo i zmieniono nazwę kraju na Malezję.
W 1965 od Malezji odłączył się Singapur, który stał się suwerennym państwem.
W latach 1957-2005 Malezja odnotowała średnioroczny wzrost PKB w wysokości 6,5%, co uczyniło ją najlepszą gospodarką w Azji. W roku 2011 PKB Malezji osiągnął poziom 450 mld USD dzięki czemu państwo to jest trzecią co do wielkości gospodarką w Stowarzyszeniu Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN) oraz 29-tą w rankingu światowym. PKB na jednego mieszkańca w Malezji wynosi 15 800 USD (2011). Kraj ten jest największym na świecie eksporterem półprzewodników.
Malezyjska konstytucja gwarantuje wolność przekonań religijnych, ale jednocześnie ustanowiła ona islam jako religię państwową. Według danych z roku 2010 ponad 61% mieszkańców Malezji wyznaje islam, 20% - buddyzm. Około 3% z całkowitej populacji Malezji stanowią katolicy.
Nasze zwiedzanie rozpoczęliśmy od Katedry Świętego Jana, która należy do Archidiecezji Kuala Lumpur
i jest miejscem przebywania jej Arcybiskupa. Katedra ta rozpoczęła swoją działalność w roku 1883
i praktycznie cały czas funkcjonuje za wyjątkiem okresu II wojny światowej, kiedy władze okupacyjne wprowadziły zakaz jej działalności. Budynek Katedry należy do jednej z najstarszych budowli w Kuala Lumpur. Pomalowana na biało z czerwonymi dachami oraz dwoma wysokimi wieżami prezentuje się wspaniale, na tle pobliskich budowli. W pobliżu Katedry usytuowana jest szkoła pn. Instytut Świętego Jana, która słynie ze swojej grecko-hiszpańskiej architektury. Nazwa tej szkoły pochodzi od Katedry, a została utworzona przez zakon Braci Szkolnych (założyciel zakonu - Święty Jan Chrzciciel de la Salle).
Kolejnym celem naszego zwiedzania była Menara Kuala Lumpur tj. wieża telewizyjna o wysokości 421 metrów. Jest ona obecnie najwyższą wieżą w Azji Południowo-Wschodniej, a siódmą co do wysokości wieżą TV na świecie. Była budowaną w latach 1992-1996. Trzon wieży zbudowany jest z pionowych żeber o średnicy od 13,6 m do 24,5 m. Grubość ścian trzonu wynosi od 0,6 do 1,4 m. Fundamenty są wkopane 17 m pod ziemię, a ich maksymalna średnica wynosi 54 m. Budowla została tak zaprojektowana, aby oprzeć się wiatrom wiejącym z prędkością 150 km/h.
Patrząc na wieżę można wyodrębnić jej pięć głównych części: podstawę, budynek turystyczny, trzon wieży, głowę wieży oraz maszt antenowy. Głowa wieży ma 6 pięter i maksymalnie 50 metrów średnicy.
My oglądaliśmy Kuala Lumpur z wysokości ponad 250 metrów – widok wspaniały zwłaszcza na Petronas Twin Towers.
Ostatnią naszą atrakcją tego dnia w Kuala Lumpur były bliźniacze wieże, Petronas Twin Towers. Imponująca wysokość 452 metrów uczyniła tę budowlę jedną z najwyższych wież świata. Zanim udaliśmy się do ogromnego centrum handlowego mieszczącego się na kilku kondygnacjach, zrobiliśmy sobie przerwę na posiłek w restauracji pn. Kungfu Bake Rice (wewnątrz Petronas Twin Towers). Serwowane dania znakomite!
Teraz kilka szczegółów na temat samej konstrukcji tej budowli. Wieże zaprojektował argentyński architekt César Pelli. Mający 88 czterometrowych pięter nad ziemią i 4 piętra pod ziemią wieżowiec został ukończony w 1998 roku. Zbudowany jest głównie ze wzmocnionego żelbetu, elewacja wykonana jest ze szkła i stali. Twarda skała jest w tym miejscu osadzona bardzo głęboko, przez co budynek posiada prawdopodobnie najgłębsze fundamenty na świecie, sięgające na około 150 metrów w głąb ziemi.
Nietypowym posunięciem było wynajęcie dwóch różnych firm do budowy obu wież. Konkurencję wygrała firma Samsung Constructions odpowiedzialna za Wieżę 2, mimo że zaczęli miesiąc później od budowniczych wieży 1, firmy Hazama Corporations. Wieże zostały zbudowane na planie dwóch betonowych rdzeni ze wzmocnionego betonu o wymiarach 23 x 23 metry otoczonych kręgiem bardzo wysokich kolumn, na których oparła się konstrukcja budynku. Obie wieże mają łącznie 76 wind, do transportu używanych jest 29 dwupoziomowych wind i 10 ruchomych schodów, poza tym obie wieże na wysokości 41 i 42 piętra, czyli na wysokości 170 metrów połączone są ze sobą zewnętrznym mostem
o długości 58,5 m, dzięki któremu nie trzeba schodzić aż na poziom ulicy, by przejść z jednej wieży do drugiej. Przy budowie wież pracowało do 7 tys. robotników jednocześnie, którzy zużyli 160 tys. m³ betonu, 77 tys. m³ nierdzewnej stali, 208 pali długości 208 m każdy.
Architektura wież nawiązuje do sztuki islamskiej, z tej racji (o czym wcześniej zaznaczono), że głównym wyznaniem w tym kraju jest islam.
Na zakończenie tego dnia, tuż obok Petronas Towers, mięliśmy okazję zobaczyć spektakl tańczących fontann, któremu towarzyszył znakomity podkład muzyczny.
Opracowali: Dorota i Jerzy